به تازگی بنای یادبوی به احترام قربانیان نسل کشی پونتوس در کلیسای شهر لامیای یونان برپا شد. در این مراسم که از سوی «اتحادیه پونتوس‌های یونان» برنامه ریزی شده بود مقامات محلی، نمایندگان کلیسا و عده ای از مردم نیز حضور داشتند. شهردار این شهر این روز را یک روز ویژه برای این شهر و برگزاری این مراسم را اقدامی شایسته به احترام قربانیانی می داند که روزگاری یکی از بزرگترین جنایات بشری علیه آن‌ها به وقع پیوسته و سرنوشت غم انگیزی داشته اند. برگزار کنندگان با احساس مسئولیت تاریخی، خود را موظف به حفظ خاطرات آن ها و ترویج حقیقت تاریخی می دانند. این بنا به این دلیل رونمایی شد که دیگران تلاش می‌کردند آن‌ها فراموش شوند. ما به همه یادآور می شویم که هرگز نباید جنایات مشابهی علیه بشریت وجود داشته باشد.
تحلیل:
1- اختلافات تاریخی یونان و ترکیه در بسیاری از حوادث و رویدادها نشان می دهد که میان دو کشور نگرش‌های بسیار متفاوت تاریخی وجود دارد. در یونان از نسل کشی پونتوس (یونانی تبارها در شمال شرق دریای سیاه در طول جنگ جهانی اول و سال های تشکیل جمهوری ترکیه) در افکار عمومی مردم یونان به تلخی یاد می‌شود. شواهد نشان می دهد در هر دوره ای که روابط آتن و آنکارا پرتنش بوده، پرداختن یونان به جزئیات این نسلی کشی پررنگ تر و علنی تر صورت گرفته است. آتن تعداد قربانیان را 360 هزار نفر می‌داند. یونان طبق سنت سال های گذشته بیانیه هایی به این مناسبت صادر می کند و یا بعضا مراسمی در پارلمان برگزار می کند و یاد صدها هزار قربانی را که بیش از یک قرن پیش قتل عام شدند را گرامی می‌دارد. حتی نخست وزیر محافظه کار به رسمیت شناختن این نسل کشی را وطیفه شهروندان جهان می داند! او نابودی پونتوس‌ها را یکی از خشن ترین نمونه های خشونت سازمان یافته دولتی می داند. یونان به رسمیت شناختن هوشیارانه وقایع توسط ترکیه را گامی ضروری و تضمن تعهدی می داند که وقایع هولناک مانند این نسل کشی هرگز تکرار نشود. یونان در سال‌های گذشته عذرخواهی ترکیه از بستگان قربانیان و کنارگذاشتن تجدید نظر طلبی را نشان قدرت می‌داند و نه ضعف. از دیدگاه یونان، ترمیم زخم های گذشته و آشتی بین مردم و کشورها، نوعی تثبیت همزیستی مسالمت آمیز است.
2- ترکیه وقوع نسل کشی را اساسا نمی پذیرد و مدعی است این گروه از یونانیان در اثر جنگی که یونان با حمله به آناتولی آغاز کرد و همچنین به علت شیوع طاعون و سایر بیماری ها کشته شدند. آنکارا استفاده از واژه نسل کشی توسط یونان را «بی پایه»، «تحریف واقعیت ها» با «انگیزه های سیاسی با هدف مصرف داخلی» می داند. به اعتقاد ترکیه، این یونان بود که به عنوان «ابزار سایر قدرت های امپریالیستی وقت» قصد تجاوز به خاک ترکیه را داشت و وحشی گیری هایی علیه جمعیت ترک تبار مرتکب شد. دلیل انجام این اعمال از سوی دولت عثمانی چیزی جز دفاع از خود نبوده و از آن جایی که دولت عثمانی احساس کرده بود یونانی ها با کشورهای دشمن آن ها، از جمله روسیه همکاری می کنند، به دفاع از خود برخاسته است.
3- همانند تمام نسل کشی ها، هیچ توافق نظری مبنی بر اینکه دقیقا چه تعداد یونانی در نتیجه این نسل کشی ترکان عثمانی کشته شدند، وجود ندارد. براساس سرشماری دولت یونان در سال 1928 میلادی 1104216 نفر یونانی تبار در خلال این مبادله جمعیت از کشور ترکیه خارج و به مناطق امروزی یونان رسیدند. اطلاع دقیق که چه تعداد یونانی مستقر در آناتولی در طول نسل کشی سال های 1914 تا 1923 جان خود را از دست دادند و یا این که چه تعداد از یونانی تبارها آناتولی به یونان تبعید شدند و یا در خلال نسل کشی به شوروی فرار کردند، ناممکن است. در دهه های اخیر منابع یونانی از مرگ 300 الی 360 هزار یونانی تنها در منطقه پونتوس خبر داده‌اند. در منابع یونانی به خاطرات سفرای سوئد و آمریکا در ترکیه و اشاره آن ها به موارد متعدی از بی رحمی ها، تبعید های اجباری، مصادره اموال یونانیان، ترورهای بی رحمانه، شکنجه، آتش زدن روستاها و اعمال گرسنگی اشاره شده است.
4- در19 ماه می 1994 پارلمان یونان چنین روزی را روز نسل کشی خواند و در دومین مصوبه خود در 14 سپتامبر 1998 با اعلام «کشتار مردمان یونانی در تمامی منطقه آناتولی» را روز «نسل کشی» به رسمیت شناخت. ترکیه در پاسخ به این اقدام آتن، آن را «فاقد هرگونه پایه و اساس تاریخ» دانست و مدعی شد این یونان است که باید از مردم ترکیه به خاطر کشتارها و ویرانی‌های بزرگی که یونان در منطقه آناتولی ایجاد کرده بود عذرخواهی کنند، اما آن‌ها نشان دادند که ذهن کشورگشای یونانی‌ها هنوز هم زنده است.
منبع: سایت In.gr 15 نوامبر 2023
لینک: Αποκαλυπτήρια μνημείου για τη Γενοκτονία των Ποντίων στη Νέα Άμπλιανη Λαμίας | in.gr
نظر شما